a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

tim beumers - studiosessie 482 - 101barz & tim beumers lyrics

[songtekst van “tim beumers * studiosessie 482”]

track 1:
[verse 1]

je zou het niet zeggen maar ik was ook jong
wilde geen kennis van anderen, ik was doofstom
dus ik snap dat je me niet horen wil
als mijn oude ik mij zag was ik ook bevooroordeeld
ik zou posten: “opa, doe normaal
hoeveel sessies ga je nog doen, heb je niet genoeg gepraat?”
nu snap ik pas wat het moeilijk maakt
’tis makkelijk om iemand te vlammen die je gevoelens raakt
m’n twijfels verteldе me: “tijd om stoer te doеn”
m’n spiegelbeeld vertelde me: “jongen, je bent niet goed genoeg”
en toen had ik niet eens een telefoon
die elke dag vertelt hoe ver achter je in je leven loopt
zou verzopen zijn in de content
get rich or die lying, die likes die maken geen omzet
weer een nieuwe rapper die rijk speelt
volgers die geloven hem omdat niemand bewijs wilt
de ene die heeft jongens, de andere die heeft mannen
die hosselen en dealen, en leven van wat ze pakken
maar meer dan de helft is toeschouwend
tot de straat wakker wordt en dan gaat het niet goed, ouwe
maar laat me m’n smoel houden, ik begrijp wat je doet
je kopieert wat je ziet, en gooit je lines in de booth
je schrijft je lines en je hooks
je gaat viraal, wordt herkend, plus je cijfers zijn goed
misschien mag je naar 101 en dan krijg je een deal
das de droom die compenseert voor de pijn in je ziel
maar iedereen die mag geloven in goud
totdat je wakker wordt, zwevend met je hoofd in de cloud
[refrein]

f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (what the f*ck)
f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (papparazi)
f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (what the f*ck)
f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (papparazi)

[verse 2]

ik zie geen hoop en liefde, alleen domme leugens
verloren zielen met gebroken vleugels
een race vol met ratten, en je moet rennen man
de wereld staat in brand, er is niemand die hem nog redden kan
elke avond een televisiehel
waar genocide wordt afgezwakt voor een welles* nietes*spel
en jij met je mening die van de bank kijkt
en politiek die doet niks, als de mensen maar bang zijn
alles kan kapot, voor psychopaten gaat niks te ver
verdeel de hele wereld, en geef de winst aan de miljardairs
en stook het vuur op met politieke gevoelens
plunder de staatskas, geef de schuld aan asielzoekers
ik ga weer veel te hard
en zo gaat dat al heel m’n leven lang
ik wil schuilen wanneer het regent
maar m’n social media laat me zien waar ik niet meer tegen kan
jonge meiden die uit onzekerheid
snijden in hun lichaam, en dan nogsteeds niet tevreden zijn
en kleine jongens, die voelen zich afgewezen
volgen andrew tate in de hoop om een man te wezen
wat zou ik doen als ik jong was?
op zoek naar mezelf zonder een kompas
ik kan het niet eens verzinnen
misschien vulden al die likes het gevoel van leegte wel in me
[refrein]

f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (what the f*ck)
f*cking zonde, schapen voor de wolven
levend voor de likes en de volgers (papparazi)

track 2:
[verse]

m’n hart goud, nogsteeds geen wil om te zwijgen
de wereld draait rond, m’n cirkels die worden kleiner
niet expres, maar weken die voelen als dagen
jaren voelen als maanden
moeilijk om te verklaren
gevoelens die aan me knagen
ligt het aan mij?
een oneerlijke wedstrijd, niemand wint van de tijd
ik wil niet weg, nee, m’n wil die is vrij
ik hou van te groot denken, maar de wereld is klein
de zoveelste ronde over de routes
waarom voelt het als te veel, terwijl het me niet genoeg is?
waarom vind ik streven voor losers
maar kan ik niet opgeven, en blijf ik nogsteeds pushen?
nogsteeds de redder in nood
ik geef ze gratis advies, al heb ik kennis te koop
stijl omhoog
ik klim op bergen hoop
bewijs het elke dag, terwijl ik zelf niet geloof
het vuur brandt, maar wie gooit er hout op de stapel?
opa lacht alleen nog tijdens oude verhalen
ogen glinsterend als goud in z’n hart
maar als het licht uitgaat (dan volgt de kou van de nacht)
wat moet je doen als je denkt dat alles gedaan is?
alsnog een extra ronde, voelt alsof het te laat is
kan je stoppen met twijfelen
als je rent voor de wijzers op de klok
of de cijfertjes op je scherm?
was passie nou echt m’n vriend, of
was het voer voor m’n ego, en heb ik alles verziekt?
waarom zie ik alleen m’n fouten, en ben ik blind voor de rest?
hoe kom ik zo f*cking oud, waar is het kind in mezelf?
alles voelt problematisch
heb ik nog oude trauma’s, of ben ik gewoon dramatisch?
blijven rennen is statisch
want nogsteeds hetzelfde doen en hopen dat dingen veranderen
dat bestaat niet
soms verzuip ik in m’n gedachten
leuk die intelligentie, ik huil alleen van het lachen
die sh*t die kan niet gezond zijn
als de keuze bestond
misschien zou ik dan wel dom zijn
het is leuk tot het niet meer leuk is
ik weet al jaren, als je niet kiest dan volgen er keuzes
zoek de waarheid tussen de leugens
lukt het niet voor mezelf, dan doe ik het wel voor beumers
ik blijf worstelen tot ik bovenkom
het kleine hartje dat vecht verder, achter de grote mond
zal niet breken onder belasting
m’n hart ligt op m’n tong en zo ga ik strijdend de nacht in
track 3:
[verse 1]

m’n spiegelbeeld zegt: “wat wordt je oud”
ben jaloers wanneer iemand op god vertrouwt
gaat het goed, maak ik nog een fout
zie de wereld over de muren die ik heb opgebouwd
ik ging van kind zonder zorgen
naar een tiener met moeite met volgen
ik zag wat opgroeien deed en verstopte me
en ik dacht: “wie the f*ck wilde volwassen worden?”
nee, nu kijk ik terug van waar ging het fout?
de tweestrijd die je altijd vanbinnen houdt
vastberaden, ben twijfelig
gedachten zeggen: “ik heb het goed”
en daarna “is dit het nou?”
ik moet nog een heel leven mee
lukt het wanneer ik alles tussen de regels breek?
yin, yang, de balans die is 1 op 1
dus wie ben ik wanneer ik de slechte wolf geen eten geef?
maar het leven maakte de goeie dood
media en tv, die maakte me moedeloos
slachtoffer van m’n gevoelens
koos de route met m’n kop in het zand
en ik doe het moeiteloos
soms klink ik oud en bevroren
pak m’n geluk, en plak pleisters op oude wonden
trauma’s zijn niet bijzonder
bang van gescheiden wegen, wanneer ik trouw met m’n zonden
m’n ego heeft ruzie met m’n normen
ik vraag me af hoeveel illusies ik heb verloren
blanke pit, ruwe bolste
hou van zonneschijn, al maakt de schaduw het donker
goed en slecht is perceptie
en wie me niet gelooft, is welkom in de deceptie
ben de vader van de intentie
dus deel ik filmscènes geregistreerd op m’n netvlies

[refrein]

dus ik dacht dat komt wel goed
zolang dat ik doe
wat ik aan het doen ben
maar ik weet niet hoe het moet
ik weet niet wat ik zoek
en of ik wel genoeg ben
en komt het dan niet goed
dan was het niet genoeg
dan is het wat het moest zijn
ik heb m’n best gedaan
om op m’n best te gaan
en dacht: “dan moet het wel goed zijn”

[verse 2]

en misschien is het wel nooit genoeg
en ben ik blind geworden, levend in overvloed
ik wil niet vallen voor de hoogmoed
hoe weet ik dat ik wakker ben als ik m’n ogen opendoe?
waarom klim ik niet meer naar boven toe?
is thuis voelen misschien het ding dat ik op de bodem zoek?
ik loop rond in een veel te grote broek
maar trek het me niet aan, laat me vliegen zoals een vogel doet
maar ik wil niet bewegen met hoe de wind waait
ik wil niet leven voor cijfertjes op m’n insight
wil niet kijken naar wat een ander doet
vinden wat iemand anders zoekt
wil alleen nog maar tim zijn
maar doe ik dat niet, dan is dat forever zonde
ben onderweg, met zeker nog 100 lessen voor me
en wil je me helpen, wens dat het beste voor me
want het moeilijkste leven, dat is jezelf worden

- 101barz tim beumers lyrics

Random Song Lyrics :

Popular