a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

lirik lagu εγώ γυρνούσα αργά (ego gyrnousa arga) – apsinthos

[verse]
το πιο βαθύ σκοτάδι σβήνει μακριά αλλά λίγο πριν χαράξω στα χέρια τον ήλιο, σφίγγω
τα δόντια, χαρτί είναι ο δρόμος μου, μήτσο, μελάνι η βροχή, νοτισμένο όμως χώμα μυρίζω
σ’ αγρύπνια και ακοίμητα βλέμματα σμίγω
στα ακίνητα κτήρια από μπετόν κι αυτοκίνητα ζω και πάντα καταλήγω στα σκοτεινά μονοπάτια που ανοίγω
περνώντας τις δέσμες της νύχτας σκηνές πια της μνήμης ξετυλίγω, ξέρεις, λείπεις
είν’ κάποια μέρη που αποφεύγω ακόμα γιατί σε θυμίζουν κι είν’ δεμένα πάνω στα βλέφαρα της λήθης, ξέρεις
τα χρόνια πέρασαν κι αδέρφια κι αγάπες μας πήραν, τα εφηβικά πρόσωπα τρέψαν και γέρασαν
σύραν τις νύχτες να θυμούνται πάντα πίσω αυτούς που έφυγαν όπως απόψε που γυρνούσα αργά
μια κάφτρα απόσταση αυγή, πρόσωπα και τοπία που δε μοιάζουν με παλιά
μετρώντας ακόμα στη βόλτα της άδειας πλατείας τα σκαλιά
δε φαίνονται οικεία, δε βγάζει γέλιο πια, οι μνήμες αυτές, τα παλιά αστεία
το πρόσωπό σου δε θυμάμαι, αδερφέ, κι ενοχές με γεμίζει η απουσία
μέσα στην αυγινή μου κι άσημη πορεία
μονό μορφές θολωμένες σε κάποια ξεφτισμένη εφηβική φωτογραφία
στη μυρωδιά του ιδρώτα απ’ το terrain σαν ρίμες καμένες [?] και verse
στα σχολικά μας βιβλία να γίνονται καπνός
μετρώντας όνειρα να χάνονται ακόμα
κάτω από το ηλεκτρικό φως που με παγώνει με μια φωνή βουτιγμένη σε νέφος και σκόνη
κανείς δε θυμάται κανέναν και μόνοι στην ίδια επιστροφή αργά όπως πάντοτε
δεν ξέρω αν είμαι ο ίδιος που περπατούσα στον δρόμο αυτόν, φίλε μου, όπως άλλοτε
τι διάολο άλλαξε άραγε μ’ εμένα;
χαμόγελα που ‘χουνε μείνει χαμόγελα που ‘ναι σχισμένα, σιγή μου
στην ίδια στάση με ένα κομμάτι χαρτί και γραμμές στα κάγκελα να κλείνουν μεσα την ψυχή μου μόνο
πίσω να σε φέρω προσπαθώ με 1.5 λεπτό κουπλέ και μια ρωγμή στον χρόνο
τα μάτια καρφωμένα στις γραμμές από την άδεια λεωφόρο, μια νότα δεν αρκεί να πνίξω τον βρόγχο
τα λόγια μου ταξιδεύουν επάνω στον σιρόκο απ’ τον νότο στις γειτονιές που θυμίζουν φθηνόπωρο τόσο
εγώ γυρνούσα αργά, μιά βόλτα πίσω απο το λόφο στα προσφυγικά
με χείλη σφραγισμένα απ’ το τσιγάρο χαζεύοντας μνήμες απ’ τα εφηβικά μας καραβάνια
κι ορκίζομαι ακόμα περιμένω ξημέρωμα στην αλάνα να φανείς
έστω σαν ίσκιος απ’ τη γη της λησμονιάς κι αφανής πια να ξέρει
πως επιστρέφω, ναι, συχνά, σαν παιδί σε εκείνα τα μέρη που γνωρίζω
κανώ στροφή μηχανικά να σ’ ακουμπήσω
μα πίσω απ’ το γυαλί μιας εικόνας πια δε σ’ αγγίζω
μα πίσω απ’ το γυαλί μιας εικόνας πια δε σ’ αγγίζω

- apsinthos

lirik lagu lainnya :

YANG LAGI NGE-TRENDS...