a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

lirik lagu cambaz – muhalif

[verse 1: muhalif]

kıble tek ve tanrı tek
düşündüren bu sanrı tek
kefenin rengi tek
kaf dağı’nın ardı tek

kaç yolun revânı oldun??
yoldaşın değilse sövdün herkese
şimdi döndün
geçmişine bi’ sürme çek

hürmet ettiğim yegâne üstadım
bir zaman dizelerinle küs kaldım
kötü bi’ düş saydım
hüsrânım oldu

bitmek bilmeyen manevralar
”gerçeğin peşindeyim” mi ?
bunlar eski mavralar

primitif bi kitlenin dilinde döndün yıllarca
aparatifler baydı kümülâtif bi’ ana yemek gerek
sırada beklemek mi sıranı beklemek mi tercihin ?
yeraltı ”olmamış” demek mi ? bu da senin teveccühün

teşebbüsünde kasıt varsa sıyrılamazsın
yanlış da olsa dünkü senden ayrılamazsın
kolayca ”kolaysa anlat” bakalım sağır duvarlara bi’ masal
söz gümüşse sükût yastık altı yatırımıydı behemehal

susuz bi’ topraktan çamur yarat hadi!!
duygusuz sözlerle gününü karartıp da yat hadi!!
bu ”kalp krizin bekçisi” derin bi’ şiir seçkisi
elinde gümüş tepsisiyle telvelerin emekçisi

ilham perim ”pis sakallı, donuk bakışlı” biriydi
adını duyduğum o bütün pirlerin de piriydi
görür gönül gözüm, yürürken ayaklarım kendi yolunda
senin yerin tam semâverin solunda

(nakarat: muhalif)

akıyor zaman avuçlarımdan durmaz…
halimi anlatmaya dermanım olmaz…
ipin üstünde değil ucunda cambaz…
feryâdımı döksem deryaya
ruhun duymaz…

[verse 2: muhalif]

hemfikir değilken hemhâl olabilir insanlar
hem ne var ki bunda ?? farklılıklar zenginlik değil midir ??
her yolun revânı başka, güzergâhı başka
ama durunca adımlar ve nefes, çağrı topraktan gelir

dört kollu kalkıyor!! ”sessiz gemi”nin ıssız yolcusu
zaman kalburunda elenir oldu yaşama arzusu
üstünde kalan tânelerse ”deneyim” adını aldılar
yalancı yakınlar timsah gözyaşlarıyla kaldılar

yüzme bilmez hâldeyim ve bir derin denizdeyim
ilık ve tuzlu bi’ katreyim, bir soluk benizdeyim
yutkunmayı güçleştiren bir ukde gibi genizdeyim
bir hiçim, ben hiç kimseyim, hiçlik beldenizdeyim
bendeniz neyim ?? neyini yitirmiş bi’ neyzenim
karanlık dehlizlerine cesetler gömülmüş mahzenim
siyah bi’ mezar taşına kanla yazılmış ”lâ tâhzen”im
sekiz yıl arayla kâğıda dökülen kelime haznenim

doksanların son sahnesinden geldi sesin evvela
kişilik arayışında her ergenin rûhu kerbela
ilk dost kazığı, ilk kavga, ilk aşk, üst üste her bela
”yitirdiklerime sordum cenneti” sessizlik tek cevap

leyla’sını kaybetmiş mecnun’dan hallice halim
şimdi aklıma her estiğinde konuşurum tanrı’mla
budur tek ibâdetim.. gönüllere dokunmak hayâlim
ve lâkin sesimi duyurmaya kalmadı şevkim mecâlim..

(nakarat: muhalif)

akıyor zaman avuçlarımdan durmaz…
halimi anlatmaya dermanım olmaz…
ipin üstünde değil ucunda cambaz…
feryâdımı döksem deryaya
ruhun duymaz…

- muhalif

lirik lagu lainnya :

YANG LAGI NGE-TRENDS...